obserwacja

Ana Martin, cały czas słyszę o obserwacji. Minut. Szto eta? 

Czy to po polsku właściwie?

Obserwacja minut? O, jak w szkole mamusiu. Ksenio, u mnie w szkole belgijskiej, tam gdzie mówimy po francusku, zawsze obserwujemy minutę. Wczoraj, dzisiaj i w ogóle.

Serio Iwonku? I jak się to robi?

O tak, pokazuje Iwonek, kładzie palec na ustach i milknie. 

Już, krzyczy po sekundzie.

Aaaa. Aaa. Rozumiem. Chyba.

Ksenio, po francusku, czyly i na Sanżilu, i w bliskich oraz dalszych okolicznościach, minutę ciszy się obserwuje, a nie nią coś czci. Taka językowa zabawa.

Aaa. Aaa. Te języki i dialekty mnie zabiją.
Nie mówmy tak 23 marca, w dzień po 22. Nigdy więcej. Ani na Malbeku. Ani na lotnisku. Ani na Sanżilu. Ani w okolicznościach. Ani koło Any.

22 marca.