można

Można, wzdycha Ana Martin od rana. Proszę, można. Jednak można. A jednak, no proszę, odmienia sobie pod nosem wte i wewte Ana, do znudzenia, zwierzę się wam wręcz.
Co można, odważam się w końcu.
Można wznieść się ponad spory polityczne i zrobić coś dla ogółu. Dla nowych pokoleń. Dla dzieci. Z myślą o przyszłość własnego kraju, kiedy to dzisiejszych kłótni już od dawna nie będzie na tym świecie.
Kto się tak wzniósł niby, pokpiwa sobie Roman, bo po tegorocznym polskim lecie szczególnie w nic już nie wierzy, a najmniej w bezinteresowność polityki.
Nigdy w to nie wierzyłem, obrusza się od razu. Ani ja, dodaje Ana. Ja oczywiście też nie, więc to mamy załatwione i jedziemy dalej.
Ale słuchajcie, jednak widzę jakiś mały promyczek. Światełko w tunelu polityki. Gąszczu interesów. Tu, koło nas. Wokół nas. W całej Brukseni znaczy się.
W jakiej formie?
Paktu doskonałości.
Hę?
Chodzi o pacte d’excellence w sprawie szkolnictwa, którego końca nie widać? dopytuje Roman.
Owszem widać.
Uchwalony? Mimo szalejącej po Brukseni w wakacje fali nienawiści jednych polityków do drugich?
Tak twierdzi ministerka ds. edukacji. Chwali się tym na pierwszych stronach, więc chyba nie kłamie
Lesłar obwieszcza wielkim tytułem: tysiąc miejsc pracy w przedszkolach.
W mojej szkole tysiąc pań nowych? I panów mesje Nikola? Ojej to oni się nie zmieszczą, martwi się Iwonek.
Synku, nie tylko u Ciebie, ale we wszystkich szkołach. 

U Stasia, Fjotra, Bajtka, Kasi?

Na przykład.
Będą 362 nowe miejsca w pełnym wymiarze godzin, co odpowiada 451 miejscom pracy. Hmm, ciężko to pojąć co prawda na mój zdrowy rozum, ale że liczby duże - to super.
Do tego dochodzi trochę psychomotoryczek i jakoś dociągną do tysiąca.

I cyrkomotryczek, jak mamusiu wczoraj na urodzinach! To jest fajne.

Może i cyrk będzie. Na kółkach - to pewne.
Wiecie, co mnie tu najbardziej uderzyło? Że aż 80% budżetu walońsko-brukseńskiego idzie na szkoły.
Świeci jednak światło!